කොඩි මෙහෙයුම් කුමන්ත්‍රණය පරදමු!!!
කතෘ:යුතුකම 4/26/2015
යන්තම් මාසයක් සපිරෙන්නට පෙර යහ පාලන රෙජිමයට එරෙහිව නැඟුණු ජනතා
විරෝධය දැන් රට පුරා බුරා බුරා නැඟෙන්නට පටන් ගෙන ඇත. මේ ජනතා විරෝධතාව තුළට ඉතා ම
සූක්ෂම ලෙස පිරිසක් විසින් පිළිකාවක් එන්නත් කරන ආකාරය හඳුනාගත හැකි ය. ඒ විවිධ
විරෝධතා ව්‍යාපාරවල ජාතික කොඩි වෙනුවට කන්නසාමි කුමාරයා හෙවත් ශ්‍රී වික්‍රම
රාජසිංහ රජතුමා 1815 දක්වා මෙරට රාජ්‍ය කොඩිය භාවිත කළ
සිංහ ලාංඡනය සහිත කොඩිය එසවීමයි. මෙරට බහුතර සිංහල ජනතාව මෙන් ම සෙසු ජන කොටස් ද
එම කොඩිය මගින් නියෝජනය වුව ද පසුකාලීන ඉතිහාසය තුළ සිදු වූ එහෙත් නොවිය යුතුව
තිබූ යම් යම් සිද්ධි නිසා සිංහල ජනතාව පමණක් සිංහ ලාංඡනයෙන් නියෝජනය වන්නේය යන
වැරදි අදහසක් අනුව ඊට දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව නියෝජනය කිරීම සඳහා පාට තීරු දෙකක් එක්
කර තිබේ. එය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් ජාතික කොඩිය ලෙස සම්මත කර තිබේ. (ශ්‍රී
වික්‍රමරාජසිංහ නමින් රජවූයේ රාජාධි රාජසිංහ රජතුමාගේ නැගණියගේ 18 වියැති පුතු බවත් ඔහු වර්මාන
තමිල්නාඩු ප්‍රදේශය ආශ්‍රිත ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයේ මධුරා රාජ වංශයට කුමාරයෙකු බවත් එකී
වරද කළ ඉතිහාසය අමතක කර දමා තිබේ. කන්නසාමි කුමාරයා සිංහල දේශයට පැමිණ මෙරට
සිංහලයකු බවට පත්ව ශ්‍රී වික්‍රමරාජසිංහ නමින් රට පාලනය කළේ ය.) සියලු නීතිවලට
ඉහළින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතිය පවතින අතර නීති ගරුක පුරවැසියන් වන අප ඊට අවනත
විය යුතුය. අනෙක් අතට තමන් සිංහ ලාංඡනය තුළින් නියෝජනය නොවන්නේ යැයි මතයක් මෙරට
සෙසු ජන කොටස්වල සිත්වල රෝපණය කර ඇති පසුබිමක
ජාතික කොඩිය ප්‍රතික්ෂේප කර රාජසිංහ රජුගේ කොඩිය අතට ගැනීම එම ජනතාවගේ සිත්
රිදවන කාරණයක් වනු ඇත. එහෙයින් මේ පිළිකාව වහා ම ඉවත් කර දැමිය යුතුය. නියපොත්තෙන්
කැඩිය හැකි දෙය පොරවෙන් කපා දමන තුරු වැඩෙන්නට ඉඩ නොහළ යුතු ය.
සේද මාවතේ පිහිටි සිංහල ද්වීපයට අතීතයේ ලොව දස දෙසින් විවිධ ජන කොටස්
පැමිණියේ ය. ඇමරිකානූ භූමියට යුරෝපයේ විවිධ රටවලින් පැමිණි පිරිස් ඇමරිකානුවන් බවට
පත් වූ ආකාරයට ම සිංහලයට පැමිණි පිරිස් පරම්පරා දෙකකින් සිංහලයින් බවට පත් වූහ. එය
වසර දහස් ගණනක් පුරා සිදු වූ සංසිද්ධියකි. ඊට අනුගත නොවූ මුස්ලිම් පිරිස් ද මෙරට
සංස්කෘතියට අනුගතව සිංහල මුස්ලිම්වරු බවට පත්වූහ. මෙම ක්‍රියාවලිය නතර කළේ යුරෝපීය
යටත්විජිතවාදීන් විසිනි. කෙසේ වුව ද උතුරට දුම්කොළ වැවිම සඳහා ද කඳුරට තේ වගාව
සඳහා ද රැගෙන ආ තමිල්නාඩු දෙමළ කම්කරු පිරිස් ද තව දුරටත් තමිල්නාඩු දෙමළ නොව
සිංහල හින්දු වෙති. වෙළඳාම පිණිස මෙරටට පැමිණි මුස්ලිම්වරු සිංහල ඉස්ලාම් වෙති.
ඔවුහු සිංහල බෞද්ධ, සිංහල කතෝලික මෙන් ම සිංහල හින්දු, සිංහල ඉස්ලාම් වෙති. එසේ නොමැතිව ඔවුහු
පෘතුගාල් කතෝලික නොවෙති. ඉන්දීය හින්දු නොවෙති. අරාබි හෝ ඉන්දීය මුස්ලිම් නොවෙති.
ඒ දැනුම අප සමාජගත කළ යුතු ය. සිංහල බෞද්ධයින් පමණක් නොව ඔවුන් ද සිංහලයින් බව ද
එහෙයින් සිංහ ලාංඡනය මගින් ඔවුන් ද නියෝජනය වන බව ද අවබෝධ කර දිය යුතු ය. ඔවුන්
සිංහල ලාංඡනයට පිටතින් නොව සිංහ රුව තුළට පැමිණ අප සමඟ සමසුන් ගත යුතු බව එම
අභිමාණය බෙදා ගත යුතු බව පෙන්වා දිය යුතු ය. එය ඔවුන්ගේ අභිමාණයට හේතුවක් බවත්
පිටත තීරුවක රැඳී සිටීම එම අභිමානයට කැළලක් බවත් අප ඒත්තු ගැන්විය යුතුය. එඑවිට එම
ජන කොටස් ඉතා ද ආදරයෙන් අප සමඟ අත්වැල් බැඳගනු ඇත. ශ්‍රී වික්‍රමරාජසිංහ කොඩිය
එසවීමට උත්සුක වන පිරිස අවංකව ම ඉතිහාසය තුළ සිදු වූ ඉහත කී වරද නිවැරදි කිරීමට
උත්සුක වන පිරිසක් නම් අපට කීමට ඇත්තේ මේ කරුණු ටික ය.
අනෙක් අතට මේ අවස්ථාවේ ජාතික සංවිධාන තුළට රිංගා ඇති විවිධ කුමන්ත්‍රණකාරී
බලවේගවල නියෝජිතයින් එම සංවිධාන මෙවැනි කටයුතුවලට මෙහෙයවමින් ඒවා විනාශ කිරීම සඳහා
ඇතුළතින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ දැයි අපට බලවත් සැකයක් තිබේ. මේ ඔස්සේ බොදු බල සේනා
සංවිධානය මෙන් ම සෙසු සංවිධාන ද ජාතික බලවේගවල විනාශය සඳහා භාවිත කළ හැකි ය.
මුස්ලිම් අන්තවාදයට එරෙහිව නැඟිය යුතු හඬ මතින් බිහි වූ බොදු බල සේනා සංවිධානය
අවසානයේ එය මුස්ලිම් විරෝධයක් දක්වා රැගෙන ගොස් ස්වයං විනාශයට පත් විය. ඒ පිටුපස
බෞද්ධ විරෝධි කුමන්ත්‍රණකාරී පිරිස් සිටි බව පැහැදිලිය. එහෙයින් තම සංවිධාන මෙවැනි
කටයතුවලට යොමු කරමින් වල්මත් කිරීමට ක්‍රියාත්මක සාමාජිකයින් ගැන සෙසු සාමාජිකයින්
අවදියෙන් සිටිය යුතුය. ඔවුන් පිළිබඳ වහා සොයා බලා නිසි කල්හි නිසි පියවර ගත යුතු
ය. නැතහොත් බොදු බල සේනා සංවිධානය සහ එහි ඇතැම් අවංක සාමාජිකයින් මෙන් සෙසු ජාතික
සංවිධානවල අවංක ජාති මාමක කොටස් ද සමාජය අභිමුව අවලංගු කාසි බවට පත්වනු ඇත. රටේ
සතුරන් ජය ගනු ඇත.
මෙම පැරණි කොඩි දකුණේ ඔසවමින් අද දවසේ කිසියම් පිරිසක් කරනු ලබන මේ
කුමන්ත්‍රණකාරී ක්‍රියාව ඔස්සේ යහ පාලන රෙජිමය සෙවණේ දලු ලා වැඩෙන බෙදුම්වාදයට
අත්තටු ලබා දෙන බව අවබෝධ කර ගැනීම ඉතා වැදගත් ය. දකුණේ සිංහලයින්ට ජාතික කොඩිය
නොවන කොඩි එසවිය හැකි නම් උතුරේ දෙමළාට තමන් කැමති ඊළාම් කොඩිය එසවිය නොහැක්කේ
මන්දැයි එක්ල්හි රනිල් වික්‍රමසිංහ, රාජිත සේනාරත්න, ශිරාල් ලක්තිලක, ඩිලාන් පෙරේරා, වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න, අජිත් පී. පෙරේරා, විජේදාස රාජපක්ෂ, රහූෆ් හකීම්,
අසාද්
සාලි ආදීන් ඔබෙන් ප්‍රශ්න කරනු ඇත. දැන් උතුරේ සිදුවන ඊළාම් කොඩි එසවීම්, යෝජිත අවසන් සටනේ ශෝක සැමරුම්, අධි ආරක්ෂිත කළාප, හමුදා කඳවුරු, පොලිස් කොට්ඨාශ, මුර කපොලු ඉවත් කිරීම් ඒ ඔස්සේ
සාධාරණීකරණයට උත්සාහ කරනු ඇත. නැඟෙනහිර ඉස්ලාම්කරණය, වන විනාශය කෙතරම් අහිංසක දැයි රිෂාඩ් බදූර්දීන්, අසාද් සාලි අපෙන් අසනු ඇත. එකල්හි
උතුරේ ඊළාම් කොඩිය එසවීම ජාතිවාදී සිංහලයා ලැබූ කනේ පහරක් යැයි ගරු පාඨලි චම්පික
රණවක අපට කියනු ඇත. එහෙයින් ජාතිද්‍රෝහී සූක්ෂම කල්ලි විසින් ඔබ කිසිසේත් අපේක්ෂා
නොකළ ඉලක්කයන් වෙත දේශ මාමක ඔබ මෙහෙයවා ජාතික ව්‍යාපාරය ද එමගින් රට දැය සමය ද
විනාශ කිරීම සඳහා අටවන මර උගුල්හි නොවැටෙන්න. අශ්වයා ගිය පසු ඉස්තාලය වසා කවර නම්
ඵලයක් ද? ඉතිහාසයෙන් පාඩම් උගෙන නිවැරදි මාවතේ
ගමන් කරන්න.
-නාමල් උඩලමත්ත
යුතුකම සංවාද කවය
දහනවවැනි සංශෝධනය කා සඳහා ද?
දහනවවැනි සංශෝධනය කා සඳහා ද?
දහනවවැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනෙන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සඳහා බව
මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියෝ පවසති. එම සංශෝධනය සම්මත වන තුරු උපවාසයක යෙදීමට ද
උන්වහන්සේ බලාපොරෙත්තු වෙති. සෝභිත හිමියන් ප්‍රසිද්ධියට අකමැති නොවන බව අපි
දනිමු. උන්වහන්සේගේ යෝජිත උපවාසය ගැන අපි පුදුම නො වෙමු. උන්වහන්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට
පක්‍ෂ බැවින් විධායක ජනාධිපති ධුරයේ බලතල
කපා දැමීමට පක්‍ෂව උපවාස කරති. එහෙත් උන්වහන්සේ දෙමළ ජාතිවාදයට කප්පන් දෙන
දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හා පළාත්සභා පනත මගින් දෙමළ ජාතිවාදයට දී ඇති බලතල
කප්පාදු කිරීමට පක්‍ෂව උපවාස නො කරති.
මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් සමග එදා සිටියෝ ජාතිකවාදීහු ය. අද
උන්වහන්සේ සමග සිටින්නේ ඊනියා ලිබරල්වදීන් ය. එසේත් නැත්නම් උන්වහන්සේ සමග පුස් කෑ
මාක්ස්වාදීන් බටහිර නියෝජිතයන් වූ ඊනියා රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල සාමාජිකයන් ආදීන්
දැකගත හැකි ය. කෙසේ වෙතත් උන්වහන්සේට උපවාසයෙන් ලැබෙන ප්‍රසිද්ධිය පිළිබඳව අපට
ඊර්ෂ්‍යාවක් නැත. එහෙත් දෙමළ ජාතිවාදය ශක්තිමත් කිරීම සඳහා උපවාසයෙහි යෙදීම පිළිබඳ
ව නම් අපට සතුටු විය නො හැකි ය.
අපි පසුගිය ලිපි කිහිපයකින් ම දහනවවැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිටුපස ඇති
සිංහල බෞද්ධ විරෝධීන් හඳුන්වාදුන්නෙමු. අද ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයේ නිවට නායකයන් ශ්‍රී
ල නි ප පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීන්ට දහනවවැනි සංශෝධනය සම්මත කරගැනීම සඳහා බලපෑම් කරන
බව අපි දනිමු. මේ මන්ත්‍රීවරුන්ට කිව හැක්කේ එක් කරුණක් පමණකි. දහනවවැනි ව්‍යවස්ථා
සංශෝධනයට පක්‍ෂව ඡන්ද්‍ර දී ඔවුන්ට මීළඟ මැතිවරණයෙන් පසු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකු
වීමේ බලාපොරොත්තු අත්හැරීමට සිදුවනු ඇත.
දහනවවැනි සංශෝධනය ජනාධිපති හා අගමැති අතර විධායක බලතල බෙදා ගැනීමක්
පමණකි. විධායක ජනාධිපතිවරයකු වෙනුවට ක්‍රමයෙන් විධායක අගමැතිවරයකු පත්කර ගැනීම හා
සිංහලයන් දෙමළ ජාතිවාදයට යට කිරීම දහනවයේ ප්‍රධාන අරමුණු වෙයි. දහනවය මගින්
පාර්ලිමේන්තුවට කිසිම බලතලයක් නො පැවරෙයි. ඒ සඳහා උදාහරණ දෙකක් පමණක් ගෙනහැර දක්වමු.
දහනවවැනි සංශෝධනයේ 54
(ආ) වගන්තිය මෙසේ ය. “2015 අප්‍රේල් මස 22 වන දිනට පෙර පිළිවෙළින් ජනාධිපති ධුරය
හා අග්‍රාමාත්‍ය ධුරය දරන තැනැත්තන් එම දිනෙන් පසු, මෙම පනත මගින් සංශෝධිත ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ
විධිවිධානවලට යටත්ව එම ධුර දැරිය යුතු වන්නේ ය.”
ජනාධිපති ධුරය සඳහා එය එසේ විය හැකි නමුත් අගමැති ද එලෙස ම තම ධුරය දැරිය
යුත්තේ ඇයි? අගමැතිවරයකු පත්කිරීම සඳහා වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේ ඇති වගන්තිය දහනවයෙන්
ද ඉවත් වී නැත. එය දහනවයේ 42 (4) වගන්තියෙන් තහවුරු වෙයි. ඒ වගන්තිය
මෙසේ ය.
ජනාධිපතිවරයාගේ මතය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය උපරිම පමණින් ඇති
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා ජනාධිපතිවරයා විසින් අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස පත් කරනු
ලැබිය යුත්තේ ය. මේ වගන්ති දෙකෙන් පාර්ලිමේන්තුවට බලය ලැබෙන්නේ කෙසේ දැයි සෝභිත
හිමියන් අප කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් වදාරන්නේ ද? අද රනිල් මෛත්‍රිපාලගේ සහයෙන් අගමැතිකම
පික්පොකට් ගසා ඇත්තේ මේ වගන්තියටත් ශ්‍රී
ල නි ප නිවට නායකයන්ටත් පින් දෙමිනි. මේ වගන්තියෙන් ජනාධිපතිට අභිමත අයකු
අගමැති ලෙස පත්කිරීමට හැකි ය. අවශ්‍ය වන්නේ ජනාධිපතිට මතයක් තිබීම පමණකි.
පාර්ලිමේන්තුවට බලය පවරන්නේ නම් කළ යුත්තේ ඉහත සඳහන් වගන්ති සංශෝධනය
කිරීම ය. ජනාධිපති අගමැති ධුරයට පත්කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් අගමැති ලෙස
තෝරාගනු ලබන මන්ත්‍රීවරයකු මිස ජනාධිපතිගේ මතය පරිදි පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසය
උපරිම අයුරින් දිනාගන්නා අයකු නො වේ. පුද්ගලයකුගේ මතය පමණක් පරිදි අගමැතිවරයකු
පත්කරන්නේ කෙසේ ද? අප ඉහත සඳහන් වගන්ති දහනවයෙන් උපුටා
දක්වන්නේ ඒ සංශෝධනය මගින් බලතල අගමැති හා ජනාධිපති අතර බෙදා ගැනීමක් මිස
පාර්ලිමේන්තුවට බලතල නොලැබෙන බව පෙන්වා දීමට ය.
නලින් ද සිල්වා
2015 අප්‍රේල් 26
No comments:
Post a Comment